Recensie: Tonio – A.F.Th van der Heijden

In de vroege morgen van Eerste Pinksterdag 2010 wordt de zoon van Adri van der Heijden en Mirjam Rotenstreich geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het AMC gebracht, waar hij even later overlijdt. Adri doet het enige wat hij op dat moment kan: schrijven over Tonio. Adri neemt zijn oude dagboekaantekeningen door en reconstrueert het leven en de laatste dagen van Tonio. De vraag wat er in de laatste uren van Tonio’s leven gebeurd is, houdt hem nog lang bezig.

Tonio is een ontzettend “zielig” boek. A.F.Th van der Heijden schrijft erg beschrijvend, met lange bijzinnen en veel voorbeelden. Wanneer je niet zo van lezen, dikke boeken of een beschrijvende schrijfstijl houdt, is dit waarschijnlijk geen boek voor jou. Juist doordat ik zo veel te weten kwam over Tonio en zo veel details van zijn leven kreeg, had ik het gevoel dat ik Tonio kende. Dat maakt het verhaal juist nog zo veel naarder dan het eigenlijk al is. Je duikt midden in de rouw waar Mirjam en Adri in zitten. Tonio is een verhaal dat me bezig bleef houden, ook nog lang nadat ik het uit had gelezen. Ik heb dat bij weinig boeken en voor mij betekent dat dat het een goed boek is. Wat ik erg mooi vind, is dat van der Heijden niks mooier heeft gemaakt dan het was. Doordat hij zijn boek grotendeels op dagboekaantekeningen gebaseerd heeft, komt het zo dicht mogelijk bij de realiteit. Van der Heijden laat zo ook de minder mooie kanten aan de personen zien, waardoor de personages voor mij nog veel echter en mooier worden.

Ik kan me voorstellen dat mensen dit een langdradig boek vinden, de schrijver beschrijft alles en vertelt zelfs sommige verhalen opnieuw. Ikzelf vind dat geen probleem, ik vind het een prachtig en eerlijk boek over een verschrikkelijke gebeurtenis.